وقتي دلم به درد مياد و کسي نيست به حرفهايم گوش کند،
وقتي تمام غمهاي عالم در دلم نشسته است،
وقتي احساس مي کنم دردمند ترين انسان عالمم. وقتي تمام عزيزانم با من غريبه مي شوند.
و کسي نيست که حرمت اشکهاي نيمه شبم را حفظ کند. وقتي تمام عالم را قفس مي بينم.
بي اختيار از کنار آنهايي که دوسشان دارم بي تفاوت مي گذرد
خدایا.
دستانم خالی اند ودلم غرق در آرزوها
یا به قدرت بی کرانت دستانم را توانا گردان.
یا دلم را از آرزوهای دست نیافتنی خالی کن
زندگی چون قفس است ، قفسی تنگ پر از تنهایی ، و چه خوب است دم غفلت آن
زندان بان ، و سپس بال و پر عشق گشودن ، بعد از آن هم پرواز
و بعد از تو دلم از عطش عشق طغیان کرد ، گاه از دو روزنه ی رخسارم ، گاه در
نگاهی پوچ در تاریکی شب هایم ، گاه در باز دمی اندوهناک که با زحمت از قفس آزاد
شده و پایانش خدا را شکر می گویند و گاه در وجودم که به هیچ پایانی نمی رسید
مگر ، تنهایی ، تنهایی ، تنهایی
ای کاش تنها یک نفر هم در این دنیا مرا یاری کند ، ای کاش می توانستم با کسی
درد دل کنم تا بگویم که ، من دیگر خسته تر از آنم که زندگی کنم تا ابد غم شبهایم را
، تا بفهمد درد تن خسته و بیمارم را ، قانون دنیا تنهایی من است و تنهایی من
قانون عشق است و عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست
اگه بی هوا کسی وارد زندگیت شد بدون کار خدا بوده ! اگه بی محابا دلها از دستها
بهم گره خورد بدون کار خدا بوده ! اگه گریه هات تو خنده غفلت دیگران شنیده نشد تا
خرد نشی بدون تنها محرمت خدا بوده ! حالا هم اگه دلت شکسته و بغض تنهایی”
خفه ات کرده شک نکن تنها مرحمت خداست که از سر تواضع یه بهونه واسه نوازشت
گیر آورده
درباره این سایت